زندگی کن اما...!(دل نوشته شماره چهارم)

شهادت یعنی

زندگی کن، اما

فقط برای خــــدا

گاهی نوشتن سخت می شود

سخت سخت سخت

ولی باز هم می توان و باید نوشت می توان از خود و زندگی خود برای خودهم که شده بنویسم(مخاطب اکثر جملات خودم هستم جهت یادآوری به خودم)

گناهان ما می آیند

آدم ها می آیند و می روند ...

اعتقادات ما عوض میشوند ، دنیا هر روز پر میشود از دگرگونی ها و چه دگرگونی ها...آدم شاخ...

مردم هر روز بیشتر درگیر دنیای خود میشوند و می گویند که چون درگیر گرفتاری ها هستیم به خدا نمی رسیم(البته نمیگویند اما معلوم است)

ولی دلیل گرفتاری ها این نیست ... 

باید اعتراف کنیم چون به خدا نمی رسیم گرفتاریم... البته منظور از خدا دورکعت نماز نیست کل دستورات خدا...

بخصوص امروز در این دنیا که واقعا چه سخت است دینداری در بین دینداران...

فقط برای خدا یعنی فقط حرف خدا

و چه زیبا می شود

آری

 چه زیبا می شود زندگی اگر بوی تو را دهد ای خدا ...(به گمانم ته آن میشود شهادت)

البته سخت است اما لایکلف الله نفسا الی وسعها...

وسعمان تا جایی که می رسد

آیا این گونه ایم؟؟؟!!! وسعمان بیش از این است

خداوندا

با اندک ایمان ما به تو چه چیز ها که به ما رسیده 

من که هر دم در پی انجام گناهم، آن هنگام که گرفتار شدم تنها تو مرا یاور بودی

خدایی که برای عبادت از سر بی میلی ما اینگونه هوای ما را دارد

برای بنده ای که از ته دل صدایش می زند چه میکند ...واقعا

برای تعجیل در آمدن منجی دل ها تلاش کنیم نه حرف و دو رکعت نماز!

ماه شعبان شده جان من آقا برگرد

غربت شیعه نمایان شده برگرد

پ ن:

دلتنگم هنوز

مشهد الرضا و بین الحرمین...

فک کنم دلم رو جا گذاشته ام...

خوش به حال دلم، کاش به یادم باشد

التماس دعا به دلم و اهل دلان