حضرت آیت ا...العظمی خامنه ای
مقام معظم رهبری (مدظله العالی)
سلام علیکم؛
به استحضار می رسد، فراز اول فرمایشات حکیمانه امروزتان که همچون پیش، مایه وفاق و همگرائی ملی بود، پس از چند هفته تلاش شبانه روزی و نفس گیرمان در مدیریت بیماری کرونا بخصوص در استانهای مرزی و پرمشکل کشور که به لطف پروردگار به مهار نسبی آن نیز انجامید، بارانی لطیف بود بر تنهای رنجور و دلهای داغدیده مان، اما آهنگ محزون صدایتان در فراز دوم که غمگینانه از افتادن آتش دوباره بیماری بر نیستان وجود هموطنانمان گفتید و سوز دل مهربانتان را از داغ فقدان عزیزانمان بر زبان جاری فرمودید وجودم را گداخت و نگاشتن سوز دل را تنها راه علاج این رنج جان گداز یافتم.
اگر در دوره اول بیماری سربازان حضرتعالی بعنوان مدافعین سلامت در کنار دیگر عزیزان دستآوردی شگرف در اوج تحریم و تنگدستی نثار ملت شریف ایران کردند، علاوه بر همه جانفشانی ها، همدلی ها و هم افزائی های مردم و کارگزاران نظام، حمایت های بزرگ منشانه رهبری مهربان و فرزانه بود که یقین دارم در تاریخ این سرزمین بعنوان برگ زرین بی بدیل، جاودانه به یادگار خواهد ماند.
اینجانب بعنوان سربازی کوچک که از روزهای قبل از ورود بیماری به کشور خدمتگزار بوده ام و یاد هر روزش را در دفتر خاطراتم می نگارم، گرانبهاترین اوراق این نگارش را سرشار از ردپای کلام، عمل و محبت حضرتعالی می بینم و امروز که پس از آنهمه بردباری و حمایت، بجای شادمانی و رضایت، اندوه در آهنگ صدایتان می شنوم، برایم بسیار، بسیار غم انگیزست.
قبل از این موج جدید بلاخیز پیش بینی ایام را بدلیل غفلت های ساده انگارانه به محضرتان تقدیم کرده بودم، دلم نمی خواست آنچه می دیدم، تحقق یابد. دلم می خواست در عالم پیش بینی و رویا بماند، همچون انسانی که خوابی تلخ می بیند و در عالم بیداری خوشحال می شود که خواب بود ولی متأسفانه به حقیقت پیوست. اما بگویم عزیز دل، هنوز دیر نشده است، تا خدا هست که یاریمان کند، شما هستید که نصیحت و دعایمان کنید، مردمی هستند که حرفهایمان را بشنوند و همراهیمان کنند، قوای سه گانه ای هستند که دست در دست هم حمایتمان کنند، نیروهای مسلح، سازمانهای مردم نهاد و خیّرینی هستند که دستمان را بگیرند، جوانان و دانشگاهیان فرهیخته ای هستند که در راه پیشگیری و درمان، معجزه خلق کنند. مدافعین عاشق سلامتی هستند که مهر بورزند و خسته نشوند، مادران و پدران شهدائی هستند که دعای نیمه شبانشان عطر دل انگیز کاروانمان باشد، هراسی از هجمه بیماری نداریم و یقین داریم که مهارش می کنیم و بی تردید دوباره بر می گردیم به روزهائی که مردم عزیز کشورمان با سلامتی و شادمانی در کنار هم زندگی کنند و دیری نخواهد پائید تا بر چهره نازنین فرمانده مهربانمان لبخند رضایتمندی بنشانیم.
انشاالله...
پ ن:
چه زیبا...
ای کاش تمامی مسئولین حتی انقلابی ها...
دمت گرم...
